Προσωπικό Τεστ αξιολόγησης

Παρακάτω θα βρείτε 8 ερωτήσεις που θα σας βοηθήσουν να ξέρετε αν πρέπει να ελέγξετε την Νεφρική σας λειτουργία:

1. Πάσχετε από διαβήτη;

2. Έχετε υπέρταση; Έχετε λάβει ποτέ θεραπεία για υπέρταση

3. Έχετε εμφανίσει προβλήματα με την κυκλοφορία του αίματος; (στηθάγχη, έμφραγμα, εγκεφαλικό ή μικροεγκεφαλικό, κακή κυκλοφορία στα πόδια, ακρωτηριασμός λόγω κακής κυκλοφορίας, ανεύρυσμα αορτής, καρδιακή ανεπάρκεια)

4. Έχετε ιστορικό νεφρολιθίασης (πέτρες στα νεφρά), 3 ή και περισσότερων λοιμώξεων του ουροποιητικού σε διάστημα 6 μηνών, χειρουργικής επέμβασης στα νεφρά, διόγκωσης προστάτη, καρκίνου του προστάτη ή καρκίνου της ουροδόχου κύστης;

5. Έχετε λάβει διάγνωση για διάχυτο ερυθηματώδη λύκο, πολλαπλό μυέλωμα, ρευματοειδή αρθρίτιδα, προβλήματα στο συκώτι, δρεπανοκυτταρική αναιμία ή λοίμωξη από τον ιό HIV;

6. Έχετε οικογενειακό ιστορικό νεφροπάθειας; (γονέας ή παιδί με νεφροπάθεια, γονέας ή παιδί που υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση, γονέας ή παιδί που έχει λάβει μόσχευμα νεφρού)

7. Έχει εντοπιστεί ποτέ σε δείγμα ούρων σας αίμα ή συσσώρευση πρωτεϊνών;

8. Παίρνετε κυκλοσπορίνη, τακρόλιμους, λίθιο, μεσαλαζίνη ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα;

Βάσει των απαντήσεων που θα δώσετε θα δείτε εάν πρέπει να κάνετε άμεσα εξετάσεις στα νεφρά σας.

Για παράδειγμα, τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη αντιμετωπίζουν κατά 40% μεγαλύτερο κίνδυνο νεφροπάθειας, οπότε πρέπει να εξετάζουν τακτικά τα νεφρά τους. Επίσης, η υπέρταση μπορεί να οδηγήσει σε βλάβες στα νεφρά ή να αποτελέσει σε ορισμένες περιπτώσεις ένδειξη νεφροπάθειας.

Πηγή:  http://www.onmed.gr/ygeia/item/328103-test-aftoaksiologisis-gia-ta-nefra-sas?utm_source=proto_thema&utm_medium=text_link&utm_campaign=interlinking#ixzz48lE6v113

Πέτρα στα Νεφρά

Πηγή του άρθρου: http://www.ourologos.gr

Πέτρα στα νεφρά

• Εισαγωγή στο Ουροποιητικό
• Τι είναι η πέτρα στα νεφρά;
• Ποιος παρουσιάζει πέτρα στα νεφρά;
• Τι προκαλεί πέτρα στα νεφρά;
• Ποια είναι τα συμπτώματα των λίθων των νεφρών;
• Πώς διαγιγνώσκεται η πέτρα στα νεφρά;
• Πρόληψη της πέτρας των νεφρών
• Πώς αντιμετωπίζονται οι πέτρες στα νεφρά;
• Ελπίδα μέσα από την έρευνα
• Σημεία που πρέπει να θυμάστε

Η πέτρα στα νεφρά, είναι μία από τις πιο επώδυνες ουρολογικές παθήσεις, που έχουν πλήξει τους ανθρώπους εδώ και αιώνες. Οι επιστήμονες έχουν βρει αποδείξεις για πέτρες στα νεφρά σε αιγυπτιακή μούμια ηλικίας 7.000-ετών. Δυστυχώς, η πέτρα στα νεφρά είναι μια από τις πιο συνηθισμένες διαταραχές του ουροποιητικού συστήματος. Κάθε χρόνο, οι άνθρωποι πραγματοποιούν σχεδόν 3 εκατομμύρια επισκέψεις σε φορείς παροχής υγειονομικής περίθαλψης και περισσότερο από μισό εκατομμύριο άνθρωποι πηγαίνουν στο τμήμα περιστατικών έκτακτης ανάγκης για προβλήματα πέτρας στα νεφρά.

Οι περισσότερες πέτρες στα νεφρά περνούν από το σώμα, χωρίς καμία παρέμβαση από τον γιατρό. Πέτρες που προκαλούν διαρκή συμπτώματα ή άλλες επιπλοκές μπορούν να αντιμετωπιστούν με διάφορες θεραπείες, οι περισσότερες των οποίων δεν συνεπάγονται σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Επίσης, με την πρόοδο της έρευνας έχουμε οδηγηθεί σε μια καλύτερη κατανόηση πολλών παραγόντων που ευνοούν τον σχηματισμό πέτρας στα νεφρά και συνεπώς καλύτερες θεραπείες για την πρόληψη των λίθων (πέτρες).

Εισαγωγή στο Ουροποιητικό

Το ουροποιητικό σύστημα, αποτελείται από τα νεφρά, τους ουρητήρες, την ουροδόχο κύστη, και την ουρήθρα. Οι νεφροί είναι δύο όργανα σε σχήμα φασολιού που βρίσκονται κάτω από τα πλευρά προς τη μέση της πλάτης, ένα σε κάθε πλευρά της σπονδυλικής στήλης. Τα νεφρά αποβάλλουν το επιπλέον νερό και τα απόβλητα από το αίμα, παράγοντας ούρα. Μπορούν επίσης να διατηρούν μια σταθερή ισορροπία των αλάτων και άλλων ουσιών στο αίμα. Οι νεφροί παράγουν ορμόνες που βοηθούν στην οικοδόμηση γερών οστών και στην παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Οι σωλήνες που ονομάζονται ουρητήρες, μεταφέρουν τα ούρα από τους νεφρούς στην ουροδόχο κύστη, ένα θάλαμο σχήματος οβάλ στο κάτω μέρος της κοιλιάς. Όπως ένα μπαλόνι, τα ελαστικά τοιχώματα της κύστης τεντώνονται και εκτείνονται για να αποθηκεύσουν τα ούρα. Αυτά τα τοιχώματα συσπώνται όταν η κύστη αδειάζει τα ούρα από την ουρήθρα προς τα έξω, από το σώμα.

Τι είναι η πέτρα στα νεφρά;

Μια πέτρα στα νεφρά είναι μια σκληρή μάζα που αναπτύχθηκε από κρυστάλλους που διαχωρίζονται από τα ούρα εντός του ουροποιητικού συστήματος. Κανονικά, τα ούρα περιέχουν χημικές ουσίες που εμποδίζουν ή αναστέλλουν την δημιουργία κρυστάλλων. Αυτοί οι αναστολείς όμως ,δεν φαίνεται να λειτουργούν καλά σε όλους, έτσι μερικοί άνθρωποι σχηματίζουν πέτρες. Εάν οι κρύσταλλοι παραμένουν αρκετά μικροί, θα ταξιδεύσουν μέσω του ουροποιητικού συστήματος και θα περάσουν έξω από το σώμα με τα ούρα χωρίς να γίνονται αντιληπτοί.

Οι πέτρες στα νεφρά μπορεί να περιέχουν διάφορους συνδυασμούς χημικών ουσιών. Το πιο κοινό είδος της πέτρας είναι αυτό που περιέχει ασβέστιο σε συνδυασμό είτε με οξαλικά ή φωσφορικά. Αυτές οι χημικές ουσίες αποτελούν μέρος της κανονικής διατροφής ενός ατόμου και απαντώνται σε σημαντικά μέρη του σώματος, όπως τα οστά και τους μυς.

Ένα λιγότερο κοινό είδος πέτρας στα νεφρά ,είναι αυτή που προκαλείται από τη μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος. Αυτό το είδος της πέτρας που ονομάζεται πέτρα από στρουβίτη ή φλεγμονώδης λίθος(από ουρολοίμωξη). Ένας άλλος τύπος  πέτρας στα νεφρά, είναι οι λίθοι ουρικού οξέος, που είναι λίγο λιγότερο συχνοί ενώ, οι πέτρες από κυστίνη είναι σπάνιες.

Νεφρολιθίαση είναι ο ιατρικός όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις πέτρες που σχηματίζονται στο ουροποιητικό σύστημα. Οι γιατροί χρησιμοποιούν επίσης τους όρους που περιγράφουν τη θέση της πέτρας στο ουροποιητικό σύστημα. Για παράδειγμα, μια πέτρα στον ουρητήρα ή ουρητηρολιθίαση είναι μια πέτρα στα νεφρά που κατέβηκε στον ουρητήρα.

Οι χολόλιθοι και οι πέτρες στα νεφρά δεν έχουν σχέση. Είναι σε διαφορετικές περιοχές του σώματος. Κάποιοι με χολολιθίαση(πέτρες στη χολή) δεν θα αναπτύξουν αναγκαστικά και πέτρες στα νεφρά.

Ποιος παρουσιάζει πέτρα στα νεφρά;

Πέτρες εμφανίζονται συχνότερα στους άνδρες. Η επικράτηση των λίθων των νεφρών αυξάνει δραματικά καθώς οι άνδρες εισέρχονται την δεκαετία των '40 τους και συνεχίζει να αυξάνεται έως τα 70 έτη τους. Για τις γυναίκες, η επικράτηση των λίθων των νεφρών κορυφώνεται στα 50 τους. 

Τι προκαλεί πέτρα στα νεφρά;

Οι γιατροί δεν ξέρουν πάντα τι προκαλεί τον σχηματισμό μια πέτρας. Παρόλο που ορισμένες τροφές μπορούν να βοηθήσουν στον σχηματισμό λίθων σε άτομα που είναι ευαίσθητα, οι επιστήμονες δεν πιστεύουν ότι η κατανάλωση κάποιου συγκεκριμένου φαγητού προκαλεί πέτρες σε άτομα που δεν είναι ευαίσθητα.

Ένα άτομο με οικογενειακό ιστορικό με πέτρες στα νεφρά μπορεί να είναι πιο πιθανό να αναπτύξει πέτρες. Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, νεφρικές διαταραχές, όπως η κυστική εκφύλιση των νεφρών, καθώς και ορισμένες μεταβολικές διαταραχές, όπως ο υπερπαραθυρεοειδισμός σχετίζονται με τον σχηματισμό λίθων.

Επιπλέον, περισσότερο από το 70 τοις εκατό των ανθρώπων που πάσχουν από μια σπάνια κληρονομική ασθένεια που ονομάζεται νεφρική σωληναριακή οξέωση αναπτύσσουν πέτρες στα νεφρά.

Η κυστινουρία και η υπεροξαλουρία είναι άλλες δύο σπάνιες, κληρονομικές μεταβολικές διαταραχές που συχνά προκαλούν πέτρα στα νεφρά. Στην κυστινουρία, μεγάλες ποσότητες από το αμινοξύ κυστίνη, οξύ, το οποίο δεν διαλύεται στα ούρα, συμπυκνώνεται, οδηγώντας στο σχηματισμό λίθων από κυστίνη. Σε ασθενείς με υπεροξαλουρία, το σώμα παράγει πάρα πολύ οξαλικό άλας. Όταν τα ούρα περιέχουν περισσότερο οξαλικό από όσο μπορεί να διαλυθεί, τότε οι κρύσταλλοι αυτοί καθιζάνουν υπο μορφή πέτρας.

Η υπερασβεστιουρία είναι μία κληρονομική πάθηση, η οποία μπορεί να είναι η αιτία παρουσίας λίθων σε περισσότερο από το ήμισυ των ασθενών. Στην απορροφητική υπερασβεστιουρία το πλεόνασμα ασβέστιου απορροφάται από το σώμα σε υπερβολικές ποσότητες από τα τρόφιμα που το περιέχουν και χάνεται στα ούρα. Μια άλλη κατάσταση που οδηγεί σε ένα υψηλό επίπεδο του ασβεστίου στα ούρα είναι η επαναρροφητική υπερασβεστιουρία όπου το νεφρό χάνει ασβέστιο στα ούρα. Αυτά τα υψηλά επίπεδα του ασβεστίου έχουν ως αποτέλεσμα μεγάλη συγκέντρωση στα ούρα κρυστάλλων οξαλικού ασβεστίου ή φωσφορικού ασβεστίου ικανών για να προκαλέσουν τον σχηματισμό πέτρας στα νεφρά ή αλλού στο ουροποιητικό σύστημα.

Ομοίως, η υπερουρικοζουρία -η περίσσεια του ουρικού οξέος στα ούρα- η οποία είναι μια διαταραχή του μεταβολισμού του ουρικού οξέος, συνδέεται με ουρική αρθρίτιδα ή με υπερβολική κατανάλωση των πρωτεϊνούχων προϊόντων, επίσης μπορεί να προκαλέσει πέτρες στα νεφρά.

Άλλες αιτίες των λίθων των νεφρών είναι η υπερβολική πρόσληψη βιταμίνης D, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και η απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος. Ορισμένα χάπια όπως διουρητικά και αντιόξινα με βάση το ασβέστιο μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο σχηματισμού λίθων στα νεφρά, αυξάνοντας την ποσότητα του ασβεστίου στα ούρα.

Πέτρες οξαλικού ασβεστίου μπορεί επίσης να παρουσιασθούν σε άτομα που πάσχουν από χρόνια φλεγμονή του εντέρου ή που έχουν υποστεί χειρουργική εντερικής παράκαμψης, ή χειρουργική επέμβαση εντεροστομίας. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, λίθοι στρουβίτη μπορεί να σχηματιστούν σε άτομα που είχαν λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Οι άνθρωποι που παίρνουν τον αναστολέα πρωτεάσης, ινδιναβίρη, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της λοίμωξης από τον ιό HIV, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν πέτρες στα νεφρά.

Ποια είναι τα συμπτώματα των λίθων των νεφρών;

Οι πέτρες νεφρών συχνά δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα. Συνήθως, το πρώτο σύμπτωμα μιας πέτρας στα νεφρά είναι οξύς πόνος, που έχει περιγραφεί ως χειρότερος και από τους πόνους της γέννας και ο οποίος αρχίζει ξαφνικά όταν μια πέτρα κινείται στο ουροποιητικό και εμποδίζει τη ροή των ούρων. Συνήθως, ένα άτομο αισθάνεται έναν απότομο πόνο, σαν κράμπα στην πλάτη και στα πλευρά, στην περιοχή του νεφρού ή στην κάτω κοιλιακή χώρα. Μερικές φορές συνυπάρχουν η ναυτία και ο εμετός. Αργότερα, ο πόνος μπορεί να εξαπλωθεί στη βουβωνική χώρα.

Αν η πέτρα είναι πολύ μεγάλη για να περάσει εύκολα, ο πόνος συνεχίζεται καθώς οι μύες στο τοίχωμα του στενού ουρητήρα προσπαθούν να προωθήσουν την πέτρα στην ουροδόχο κύστη. Ο συνδυασμός της κίνησης της πέτρας και ότι το σώμα προσπαθεί να τη σπρώξει προς τα έξω, αυξάνει την πιθανότητα να εμφανιστεί αίμα στα ούρα, χρωματίζοντας τα ούρα ροζ. Όπως η πέτρα κινείται προς τα κάτω μέσα στον ουρητήρα και πλησιάζει στην ουροδόχο κύστη, κάποιος μπορεί να αισθανθεί την ανάγκη να ουρεί συχνότερα ή να αισθάνεται ένα αίσθημα καψίματος κατά την ούρηση.

Αν ο πυρετός και τα ρίγη συνοδεύουν οποιοδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα, τότε πιθανόν να συνυπάρχει και μόλυνση. Σε αυτή την περίπτωση, ο ασθενής θα πρέπει να επικοινωνήσει αμέσως με ένα γιατρό.

Πώς διαγιγνώσκεται η πέτρα στα νεφρά;

Μερικές φορές η λεγόμενη «σιωπηλή» πέτρα στα νεφρά που δεν προκαλεί συμπτώματα, ανακαλύπτεται μετά από τυχαίο έλεγχο στις ακτινογραφίες που λαμβάνονται κατά τη διάρκεια μιας γενικής εξέτασης. Αν οι πέτρα είναι μικρή, τότε συνήθως περνά από το σώμα απαρατήρητη. Συχνά, οι πέτρες στα νεφρά ανακαλύπτονται μετά από μία ακτινογραφία ή ένα υπέρηχο που γίνονται σε κάποιον που επισκέπτεται τα επείγοντα περιστατικά για αίμα στα ούρα ή αιφνίδιο πόνο. Αυτές οι διαγνωστικές εξετάσεις θα δώσουν στον γιατρό πολύτιμες πληροφορίες για το μέγεθος και τη θέση της πέτρας. Εξετάσεις αίματος και ούρων πιθανόν να βοηθήσουν στον εντοπισμό τυχόν μη φυσιολογικών ουσιών που θα μπορούσαν να διευκολύνουν την δημιουργία πέτρας στα νεφρά.

Ο γιατρός μπορεί να αποφασίσει να ανιχνεύσει το ουροποιητικό σύστημα χρησιμοποιώντας μια ειδική εξέταση που ονομάζεται αξονική τομογραφία (CT) ή ενδοφλέβια πυελογραφία(IVP) και τώρα τελευταία ο συνδυασμός των δύο παραπάνω εξετάσεων που λέγεται αξονική πυελογραφία. Τα αποτελέσματα όλων αυτών των εξετάσεων θα βοηθήσουν να προσδιορισθεί η κατάλληλη θεραπεία.

Πρόληψη της πέτρας των νεφρών

Ένα άτομο που είχε παρουσιάσει περισσότερες από μία φορά πέτρα στα νεφρά είναι πιθανό να παρουσιάσει και στο μέλλον. Έτσι, αν είναι δυνατόν, η πρόληψη είναι σημαντική. Για να προσδιορίσει την αιτία του σχηματισμού της πέτρας στα νεφρά , ο γιατρός θα ζητήσει ορισμένες εργαστηριακές εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένων ,της ανάλυσης ούρων και εξετάσεων αίματος. Ο γιατρός θα κάνει ερωτήσεις για το ιατρικό ιστορικό, το επάγγελμα του ασθενούς, καθώς και τις διατροφικές του συνήθειες. Αν μια πέτρα έχει αφαιρεθεί ενδοσκοπικά, ή εάν ο ασθενής έχει αποβάλλει μια πέτρα και μπόρεσε να τη συλλέξει, τότε η ανάλυση της πέτρας από το εργαστήριο μπορεί να βοηθήσει το γιατρό στον προγραμματισμό της θεραπείας.

Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει από τον ασθενή να συλλέξει ούρα για 24 ώρες μετά από μια πέτρα που έχει περάσει από μόνη της ή έχει αφαιρεθεί ενδοσκοπικά. Για μια 24-ωρη συλλογή ούρων, ο ασθενής ουρεί σε ένα μεγάλο δοχείο, το οποίο διατηρείται στο ψυγείο μεταξύ των ουρήσεων. Η συλλογή χρησιμοποιείται για τη μέτρηση του όγκου των ούρων και τα επίπεδα της οξύτητας των, καθώς επίσης του ασβεστίου, του νατρίου, ουρικού οξέος, οξαλικού, κιτρικού οξέος και της κρεατινίνης, ενός προϊόντος του μεταβολισμού των μυών. Ο γιατρός θα χρησιμοποιήσει αυτές τις πληροφορίες για να προσδιορίσει την αιτία του σχηματισμού της πέτρας στα νεφρά. Μια δεύτερη 24-ωρη συλλογή ούρων μπορεί να χρειαστεί για να προσδιοριστεί αν η θεραπεία λειτουργεί.

Πώς αντιμετωπίζονται οι πέτρες στα νεφρά;

Συνήθως, η χειρουργική επέμβαση δεν είναι απαραίτητη. Οι περισσότερες πέτρες στα νεφρά μπορεί να περάσουν μέσω του ουροποιητικού συστήματος με άφθονο νερό-2 ως 3 λίτρα την ημέρα -με στόχο να προκαλέσουν συχνουρία και να αποβληθεί η πέτρα μαζί με τα ούρα. Συχνά, ο ασθενής πρέπει να μείνει στο σπίτι κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, πίνοντας υγρά και λαμβάνοντας παυσίπονα, όπως απαιτείται. Ο γιατρός συνήθως ζητά από τον ασθενή να συλλέξει την πέτρα όταν περάσει μαζί με τα ούρα.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής

Μια απλή και πιο σημαντική αλλαγή στον τρόπο ζωής για την πρόληψη του σχηματισμού πέτρας στα νεφρά είναι να πίνετε περισσότερα υγρά (το νερό είναι το καλύτερο). Κάποιος ο οποίος τείνει να παρουσιάζει πέτρες θα πρέπει να προσπαθήσει να πίνει αρκετά υγρά όλη την ημέρα ώστε να παράγονται τουλάχιστον 2-3 λίτρα ούρων σε κάθε 24-ωρο.

Στο παρελθόν, οι άνθρωποι που παρουσίαζαν πέτρες ασβεστίου τους συνέστηναν να αποφεύγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα και άλλα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα τρόφιμα πλούσια σε ασβέστιο, όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη σχηματισμού λίθων ασβεστίου. Λαμβάνοντας όμως, ασβέστιο σε μορφή χαπιού, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης πετρών.

Οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν τα τρόφιμα με προσθήκη βιταμίνης D και ορισμένων τύπων αντιόξινων που έχουν βάση το ασβέστιο. Κάποιος που έχει πολύ όξινα ούρα μπορεί να χρειαστεί να τρώει λιγότερο κρέας, ψάρι και πουλερικά. Αυτές οι τροφές αυξάνουν την ποσότητα του οξέος στα ούρα.

Για την πρόληψη πέτρας από κυστίνη, ένα άτομο πρέπει να πίνει αρκετό νερό κάθε μέρα για τη διάλυση της συγκέντρωσης της κυστίνης, που αποβάλλεται στα ούρα, πράγμα το οποίο μπορεί να είναι δύσκολο. Περισσότερο από 3 λίτρα νερού μπορεί να απαιτούνται το 24ωρο, και το ένα τρίτο αυτών πρέπει να πίνεται κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Φαρμακευτική Θεραπεία

Ένας γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει κάποια φάρμακα για να βοηθήσει στην πρόληψη σχηματισμού λίθων ασβεστίου και ουρικού οξέος. Τα φάρμακα αυτά ελέγχουν την ποσότητα του οξέος ή αλκαλίων στα ούρα, βασικούς παράγοντες για το σχηματισμό κρυστάλλων. Η αλλοπουρινόλη είναι ένα φάρμακο που επίσης μπορεί να είναι χρήσιμο σε ορισμένες περιπτώσεις υπερουρικοζουρίας.

Οι γιατροί συνήθως προσπαθούν να ελέγξουν την υπερασβεστιουρία- ούτως ώστε να εμποδίσουν την ανάπτυξη πέτρας ασβεστίου-με τη συνταγογράφηση ορισμένων διουρητικών, όπως η υδροχλωροθειαζίδη. Τα φάρμακα αυτά μειώνουν την ποσότητα του ασβεστίου που απελευθερώνεται από τους νεφρούς στα ούρα, ευνοώντας τη διατήρηση του ασβεστίου στα οστά. Λειτουργούν καλύτερα όταν η πρόσληψη νατρίου(αλατιού) είναι χαμηλή.

Σπάνια, σε ασθενείς με υπερασβεστιουρία μπορεί να δοθεί η κυτταρίνη με φωσφορικό νάτριο, η οποία δεσμεύει το ασβέστιο στο έντερο και έτσι εμποδίζει τη διαρροή του στα ούρα.

Για λίθους από στρουβίτη που έχουν αφαιρεθεί εντελώς, η πρώτη γραμμή της πρόληψης είναι να διατηρήσουμε τα ούρα χωρίς βακτήρια που μπορούν να προκαλέσουν λοίμωξη. Τα ούρα του ασθενούς θα πρέπει να ελέγχονται τακτικά για να διασφαλιστεί ότι δεν υπάρχουν βακτήρια.

Οι ασθενείς με υπερπαραθυρεοειδισμό αναπτύσσουν μερικές φορές πέτρες ασβεστίου. Η θεραπεία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι συνήθως χειρουργική αφαίρεση των παραθυρεοειδών αδένων, που βρίσκονται στο λαιμό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μόνο ένας από τους αδένες διογκώνεται. Η αφαίρεση των αδένων θεραπεύει το πρόβλημα του ασθενούς με υπερπαραθυρεοειδισμό και πέτρες στα νεφρά.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Χειρουργική επέμβαση μπορεί να χρειαστεί να αφαιρέσετε μια πέτρα στα νεφρά, στις περιπτώσεις :

• αν δεν αποβληθεί από μόνη της μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα και προκαλεί συνεχείς κολικούς
• αν είναι πολύ μεγάλη για να περάσει από μόνη της
• αν εντοπίζεται σε δύσκολη θέση
• αν εμποδίζει τη ροή των ούρων
• αν προκαλεί συνεχείς λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος
• αν προκαλεί βλάβες στον νεφρικό ιστό ή συνεχή αιμορραγία
• αν έχει αυξηθεί ο όγκος της , στις ακτινογραφίες ελέγχου

Μέχρι πριν από 20 χρόνια, η ανοικτή χειρουργική επέμβαση ήταν αναγκαία για να αφαιρεθεί μία πέτρα. Η χειρουργική επέμβαση απαιτεί ένα χρόνο ανάρρωσης από 4 έως 6 εβδομάδες. Σήμερα, η θεραπεία αυτή χρησιμοποιείται μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις επιπλοκών.

Εξωσωματική λιθοτριψία με κρουστικά κύματα

Η Εξωσωματική λιθοτριψία με κρουστικά κύματα (ESWL) είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη διαδικασία για την αντιμετώπιση των λίθων των νεφρών. Στην ESWL, κρουστικά κύματα που δημιουργούνται έξω από το σώμα ταξιδεύουν μέσω των ιστών του δέρματος και του σώματος έως ότου φθάσουν να χτυπήσουν τις πέτρες που έχουν πυκνότερη σύσταση. Οι πέτρες διασπώνται σε μικρά σωματίδια που κάνουν πιο εύκολη τη διάβαση τους μέσα από το ουροποιητικό σύστημα με τα ούρα.

Διάφοροι τύποι συσκευών ESWL υπάρχουν. Οι περισσότερες συσκευές χρησιμοποιούν είτε ακτινογραφίες ή υπερηχογράφημα για να βοηθήσουν το χειρουργό να εντοπίσει την πέτρα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Για τους περισσότερους τύπους των διαδικασιών εξωσωματικής λιθοτριψίας, δεν απαιτείται αναισθησία.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εξωσωματική λιθοτριψία μπορεί να γίνει σε βάση εξωτερικών ιατρείων. Ο χρόνος αποκατάστασης είναι σχετικά μικρός, και οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να επιστρέψουν στις φυσιολογικές δραστηριότητες μέσα σε λίγες ημέρες.

Επιπλοκές μπορεί να εμφανιστούν με ESWL. Μερικοί ασθενείς έχουν αίμα στα ούρα τους για μερικές ημέρες μετά τη θεραπεία. Μπορεί να παρατηρηθούν μώλωπες και μικρές ενοχλήσεις στην πλάτη ή στην κοιλιά από τα κρουστικά κύματα. Για να μειωθεί ο κίνδυνος επιπλοκών, οι γιατροί λένε συνήθως οι ασθενείς να αποφεύγουν τη λήψη ασπιρίνης και άλλων φαρμάκων που επηρεάζουν την πήξη του αίματος για αρκετές εβδομάδες πριν από τη θεραπεία.

Μερικές φορές, τα σπασμένα θραύσματα πέτρας προκαλούν μικρή απόφραξη καθώς περνούν μέσα από το ουροποιητικό σύστημα και μπορεί να προκαλέσουν ενόχληση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο γιατρός θα εισάγει έναν μικρό σωλήνα που ονομάζεται στεντ ή πιγκ τέιλ (pig tail) μέσω της ουροδόχου κύστης στον ουρητήρα, ώστε να βοηθήσει τα θραύσματα να κατέβουν. Μερικές φορές η πέτρα δεν είναι πλήρως θρυμματισμένη με μία συνεδρία, και μπορεί να χρειαστούν συμπληρωματικές συνεδρίες.

Όπως με οποιαδήποτε επεμβατική, χειρουργική πράξη, θα πρέπει να συζητήσετε με το γιατρό σας, για τους πιθανούς κινδύνους και επιπλοκές ,πριν τη λήψη μιας απόφασης θεραπείας.

Εξωσωματική λιθοτριψία με κρουστικά κύματα

Μερικές φορές, μια διαδικασία που ονομάζεται διαδερμική νεφρολιθοτριψία χρειάζεται για να αφαιρεθεί μια πέτρα στα νεφρά. Αυτή η θεραπεία χρησιμοποιείται συχνά, όταν η πέτρα είναι αρκετά μεγάλη ή σε μια θέση που δεν επιτρέπει την αποτελεσματική χρήση της εξωσωματικής λιθοτριψίας.

Στη διαδικασία αυτή, ο χειρουργός ουρολόγος κάνει μια μικρή τομή 1 εκ. στο πίσω μέρος της πλάτης και δημιουργεί ένα τούνελ μέσα στο νεφρό. Χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο που ονομάζεται νεφροσκόπιο, οι χειρουργός εντοπίζει και αφαιρεί ή θρυμματίζει την πέτρα σε μικρά κομμάτια με τη βοήθεια laser. Συχνά, οι ασθενείς παραμένουν στο νοσοκομείο για μερικές ημέρες και μπορεί να έχουν ένα μικρό σωλήνα που ονομάζεται σωλήνας νεφροστομίας στο νεφρό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης.

Ένα πλεονέκτημα της διαδερμικής νεφρολιθοτριψίας είναι ότι ο χειρουργός μπορεί να αφαιρέσει κάποια από τα κομμάτια πέτρας άμεσα, αντί να βασίζεται αποκλειστικά στο φυσικό πέρασμα τους από το νεφρό.

Απομάκρυνση της πέτρας ενδοσκοπικά

Αν και μερικές πέτρες στους ουρητήρες μπορεί να αντιμετωπιστούν με εξωσωματική λιθοτριψία (ESWL), ουρητηροσκόπηση μπορεί να απαιτηθεί για να αφαιρεθεί μία πέτρα μέσα από τον ουρητήρα. Δεν γίνεται τομή σε αυτή τη διαδικασία. Αντ 'αυτού, ο χειρουργός περνά ένα μικρό όργανο οπτικών ινών(που έχει μία μικρή βιντεοκάμερα) που λέγεται ουρητηροσκόπιο μέσω της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης στον ουρητήρα.

Ο χειρουργός τοποθετεί στη συνέχεια την πέτρα και να την απομακρύνει με μία λαβίδα ή την θρυμματίζει με τη βοήθεια laser. Ένας μικρός σωλήνας(pig tail) ή stent μπορεί να αφεθεί στον ουρητήρα για λίγες μέρες για να βοηθήσει τη ροή των ούρων.

Ελπίδα μέσα από την έρευνα

Νέα φάρμακα και το αναπτυσσόμενο πεδίο της λιθοτριψίας, έχουν βελτιώσει σημαντικά τη θεραπευτική αντιμετώπιση των λίθων των νεφρών. Ακόμα, οι ερευνητές προσπαθούν να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως:

• Γιατί μερικοί άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν πέτρες που προκαλούν πόνο (κολικό);
• Πώς είναι δυνατόν να προβλέψει η ιατρική, ποιοι ασθενείς έχουν αυξημένο κίνδυνο για να σχηματίσουν πέτρες;
• Ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της λιθοτριψίας;
• Ποιά γονίδια παίζουν κάποιο ρόλο στο σχηματισμό πέτρας;
• Ποια είναι η φυσική ουσία(ες) που βρίσκονται στα ούρα και αναστέλλουν τον σχηματισμό πέτρας;

Οι ερευνητές αναπτύσσουν επίσης νέα φάρμακα με λιγότερες παρενέργειες.

Σημεία που πρέπει να θυμάστε

• Ένα άτομο με οικογενειακό ιστορικό λιθίασης ή ατομικό ιστορικό με πάνω από ένα επεισόδιο εμφάνισης πέτρας στα νεφρά, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ξανά πέτρες.
• Ένα καλό πρώτο βήμα που μπορεί να αποτρέψει το σχηματισμό κάθε είδους πέτρα είναι να πίνετε πολλά υγρά-το νερό είναι το καλύτερο.
• Κάποιος που έχει αυξημένο κίνδυνο για την ανάπτυξη των λίθων μπορεί να χρειαστεί ορισμένες εξετάσεις αίματος και ούρων για να καθορισθεί ποιοι παράγοντες μπορούν να αλλάξουν για να μειώσουν αυτόν τον κίνδυνο.
• Ορισμένα άτομα θα χρειαστούν φάρμακα για την πρόληψη σχηματισμού λίθων.
• Άτομα με χρόνιες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης πέτρας στα νεφρά και θα χρειαστεί συχνά να αφαιρεθεί η πέτρα, αν ο γιατρός κρίνει ότι η πέτρα προκαλεί τη λοίμωξη. Οι ασθενείς πρέπει να έχουν τακτική μετεγχειρητική παρακολούθηση για να είναι σίγουροι ότι η λοίμωξη έχει εκριζωθεί.

Οξεία Νεφρική Ανεπάρκεια

Τι είναι η οξεία νεφρική ανεπάρκεια;

Οξεία νεφρική ανεπάρκεια (που ονομάζεται επίσης και οξεία νεφρική βλάβη) είναι η κατάσταση, στην οποία τα νεφρά σταματούν ξαφνικά να λειτουργούν. Τα νεφρά  απομακρύνουν τα τοξικά προϊόντα του μεταβολισμού και βοηθούν  στην ισορροπία νερού και ηλεκτρολυτών στον οργανισμό. Όταν τα νεφρά σταματήσουν να λειτουργούν, τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού, τα υγρά και οι ηλεκτρολύτες συσσωρεύονται στο σώμα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα, που μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και τον θάνατο.

Τι προκαλεί οξεία νεφρική ανεπάρκεια;

Τρεις είναι οι βασικές αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν οξεία νεφρική ανεπάρκεια (προνεφρικά, νεφρικά και μετανεφρικά):

• Προνεφρικά. Μία ξαφνική, σοβαρή μείωση της ροής του αίματος προς τα  νεφρά. Αυτό μπορεί να προκληθεί από μία σοβαρή αιμορραγία, έναν τραυματισμό ή μία σοβαρή λοίμωξη, που ονομάζεται σήψη. Επίσης, η στέρηση υγρών (αφυδάτωση) μπορεί να βλάψει τα νεφρά.
• Νεφρικά. Ορισμένα φάρμακα, δηλητήρια ή λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στα νεφρά και οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Παραδείγματα τέτοιων φαρμάκων είναι τα αντιβιοτικά, όπως η γενταμικίνη και στρεπτομυκίνη, καθώς και αναλγητικά, όπως η ασπιρίνη και η ιβουπροφαίνη. Επίσης, κάποια αντιυπερτασικά και τα σκιαγραφικά, που χρησιμοποιούνται σε ακτινολογικές εξετάσεις, είναι φάρμακα που σχετίζονται με πρόκληση νεφρικής ανεπάρκειας.
• Μετανεφρικά. Ένα ξαφνικό κώλυμα που εμποδίζει την αποβολή των ούρων από τα νεφρά. Αυτό μπορεί να είναι μία πέτρα του ουροποιητικού, ένας όγκος,  ένας τραυματισμός ή μία διόγκωση του προστάτη, που προκαλεί επίσχεση ούρων.

Μεγαλύτερη πιθανότητα οξείας νεφρικής ανεπάρκειας έχουν οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς με μακροχρόνια προβλήματα υγείας, όπως η ηπατική ή νεφρική νόσος, ο διαβήτης, η υψηλή αρτηριακή πίεση, η καρδιακή ανεπάρκεια, και οι παχύσαρκοι. Επίσης, ασθενείς που νοσηλεύονται σε μονάδα εντατικής θεραπείας (Μ.Ε.Θ.), οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις ή σε μεταμόσχευση μυελού των οστών.

Ποια είναι τα συμπτώματα της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας;

Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Μικρή ή καθόλου παραγωγή ούρων
• Οίδημα που εντοπίζεται κυρίως στα πόδια
• Ανορεξία
• Ανησυχία, άγχος, σύγχυση, υπνηλία
• Δύσπνοια, πόνος στον θώρακα

Πως γίνεται η διάγνωση;

Στους ασθενείς που νοσηλεύονται, η διάγνωση συνήθως γίνεται από τις αιματολογικές εξετάσεις που πραγματοποιούνται για την παρακολούθησή τους. Στους άλλους ασθενείς που θα επισκεφτούν τον γιατρό με κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα, η λήψη του ιστορικού και η κλινική εξέταση θα θέσουν την υποψία. Ο γιατρός σας μετά θα ζητήσει κάποιες αιματολογικές εξετάσεις που θα το επιβεβαιώσουν. Οι εξετάσεις αυτές περιλαμβάνουν την ουρία και την κρεατινίνη αίματος, καθώς και τον υπερηχοτομογραφικό έλεγχο των νεφρών που θα αναδείξει μία πιθανή απόφραξη.

Ποια είναι η θεραπεία;

Η θεραπεία εξαρτάται από το αίτιο που προκάλεσε τη νεφρική ανεπάρκεια. Σε περίπτωση αιμορραγίας, θα πρέπει να σταματήσει, και να γίνει μετάγγιση αν χρειαστεί. Αν το αίτιο είναι κάποιο φάρμακο, θα πρέπει να σταματήσει άμεσα η χορήγησή του, ενώ, αν υπάρχει κάποιο εμπόδιο που παρακωλύει τη ροή των ούρων θα πρέπει να αρθεί. Παράλληλα, ο γιατρός σας θα ρυθμίσει τη δίαιτα, τα υγρά και τους ηλεκτρολύτες που θα λαμβάνετε. Δεν είναι σπάνιο να σας υποστηρίξει με κάποιες συνεδρίες αιμοκάθαρσης, μέχρι να αναρρώσουν τα νεφρά και να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του οργανισμού.

Υπάρχει κίνδυνος η οξεία νεφρική ανεπάρκεια να προκαλέσει μόνιμα προβλήματα;

Αν το πρόβλημα διαγνωστεί νωρίς και αντιμετωπιστεί το αίτιο που το προκαλεί, η νεφρική βλάβη αποκαθίσταται πλήρως σε μερικές ημέρες ή εβδομάδες. Σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών, θα μείνει κάποιου βαθμού νεφρική ανεπάρκεια. Πολύ σπάνια, υπάρχει κίνδυνος η νεφρική ανεπάρκεια να είναι σοβαρή, και οι ασθενείς να χρειάζονται αιμοκάθαρση.

Τι είναι η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια;

Κάθε νεφρός περιέχει περίπου ένα εκατομμύριο μικροσκοπικά φίλτρα, τους νεφρώνες, τα οποία καθαρίζουν το αίμα από τις άχρηστες ουσίες που παράγονται από τον μεταβολισμό. Επίσης, ρυθμίζουν το νερό και τους ηλεκτρολύτες του σώματος. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι νεφρώνες αυτοί αρχίζουν να καταστρέφονται και από ένα σημείο και μετά ανεπαρκούν, και τα νεφρά δεν μπορούν να επιτελέσουν σωστά τον ρόλο τους. Αυτό συνήθως συμβαίνει σταδιακά, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η χρόνια νεφρική νόσος μπορεί να εγκατασταθεί ξαφνικά. Αυτό που συμβαίνει στη νεφρική ανεπάρκεια είναι η συσσώρευση των άχρηστων ουσιών του μεταβολισμού στον οργανισμό. Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια αξιολογείται με τον ρυθμό σπειραματικής διήθησης (GFR), ο οποίος πρακτικά εκτιμά την ικανότητα του νεφρού να φιλτράρει το αίμα. Έτσι, υπάρχουν πέντε στάδια, τα οποία ξεκινούν από τη νεφρική βλάβη με φυσιολογικό ρυθμό σπειραματικής διήθησης μέχρι τη νεφρική ανεπάρκεια, όπου ο ασθενής χρειάζεται αιμοκάθαρση.

Τι προκαλεί την χρόνια νεφρική ανεπάρκεια;

Οι πιο κοινές αιτίες είναι:

• Η υψηλή αρτηριακή πίεση
• Ο σακχαρώδης διαβήτης
• Διάφορες παθήσεις που προσβάλλουν τα νεφρά (σπειραματονεφρίτιδα, πολυκυστική νόσος των νεφρών κ.ά.)
• Στένωση της νεφρικής αρτηρίας
• Μακροχρόνια λήψη φαρμάκων, όπως τα αντιφλεγμονώδη

Ποια είναι τα συμπτώματα της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας;

Στα πρώτα στάδια της νόσου, τα οποία μπορεί να διαρκέσουν από λίγους μήνες έως 30 χρόνια, οι περισσότεροι ασθενείς δεν έχουν κανένα σύμπτωμα. Αυτό ονομάζεται «σιωπηλή» φάση της νόσου. Όσο, όμως, η νόσος γίνεται πιο σοβαρή, τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι:

• Μειωμένη παραγωγή ούρων
• Οίδημα κάτω άκρων
• Κούραση, υπνηλία, καταβολή
• Ναυτία ή και έμετοι
• Ανορεξία
• Πονοκέφαλος και προβλήματα ύπνου
• Απώλεια βάρους
• Σύγχυση

Πώς γίνεται η διάγνωση της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας;

Αρχικά, ο γιατρός σας θα σας στείλει για κάποιες αιματολογικές εξετάσεις, για να αξιολογήσει τη νεφρική σας λειτουργία και μία πιθανή αναιμία που συχνά συνυπάρχει στη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Με πιο ειδικές εξετάσεις θα καθορίσει τον ρυθμό της σπειραματικής διήθησης (GFR), που εκτιμά τη σοβαρότητα της νόσου. Ο δείκτης αυτός θα προσδιορίσει και τις αποφάσεις που θα παρθούν για τη θεραπεία σας. Αν χρειαστεί, θα ζητηθούν απεικονιστικές εξετάσεις, όπως η αξονική τομογραφία, για να εκτιμηθούν τυχόν παθήσεις που εμποδίζουν την αποβολή των ούρων από τα νεφρά. Πιο σπάνια, μπορεί να γίνει βιοψία του νεφρού, κατά την οποία λαμβάνεται ένα μικρό τεμάχιο που στέλνεται για παθολογοανατομική εξέταση, η οποία και θα βοηθήσει στο να μάθετε τι ακριβώς προκάλεσε τη βλάβη στα νεφρά σας.

Πώς  αντιμετωπίζεται η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια;

Το πρώτο βήμα είναι η αντιμετώπιση των ασθενειών που την προκαλούν. Η σωστή ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη και της αρτηριακής πίεσης μπορεί να σταματήσει ή να επιβραδύνει τη βλάβη που προκαλείται στα νεφρά. Επίσης, είναι σημαντική η απώλεια βάρους και η άσκηση, ενώ ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει κάποια φαρμακευτική αγωγή.

Ένας διαιτολόγος θα σας προτείνει ένα πρόγραμμα διατροφής, καθώς και την ποσότητα των υγρών που θα χρειαστεί να λαμβάνεται καθημερινά. Επίσης, θα πρέπει να αποφύγετε το κάπνισμα και την κατανάλωση αλκοόλ. Θα πρέπει να ενημερώνετε τον γιατρό σας πριν από τη λήψη οποιουδήποτε φαρμάκου.

Τι θα συμβεί, αν η νόσος επιδεινωθεί;

Από ένα σημείο και μετά, τα νεφρά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του οργανισμού, και αυτό επηρεάζει όλο τον οργανισμό. Αν δεν αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, υπάρχει κίνδυνος ακόμη και για τη ζωή σας. Όταν αντιμετωπίζετε τόσο σοβαρή χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, οι επιλογές που έχετε είναι:

• Η αιμοκάθαρση. Είναι μία διαδικασία, όπου κάθε δεύτερη μέρα ένα μηχάνημα φιλτράρει και καθαρίζει τον οργανισμό σας από τα απόβλητα που δεν μπορούν να απομακρύνουν τα νεφρά σας. Αυτό δεν είναι θεραπεία, αλλά πρακτικά υποκαθιστά τη λειτουργία των νεφρών σας.
• Η μεταμόσχευση του νεφρού. Είναι η καλύτερη επιλογή, εφόσον είστε κατά τα άλλα υγιές άτομο. Το πρόβλημα είναι ο χρόνος εύρεσης μοσχεύματος που συνήθως είναι μεγάλος. Στο διάστημα αυτό, μπορείτε να υποστηρίζεστε σε μηχάνημα αιμοκάθαρσης.

Και οι δύο παραπάνω επιλογές έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Ο γιατρός σας θα σας βοηθήσει να προτιμήσετε την καλύτερη για σας.

Peritoneal Dialysis-related infections

Δύο πολύ ενδιαφέροντα άρθρα τα οποία αφορούν τις μολύνσεις (εσωτερικά ή εξωτερικά) στην Περιτονα'ι'κή Κάθαρση

http://www.pdiconnect.com/content/30/4/393.full


http://www.pdiconnect.com/content/31/6/614.full.pdf

Το Ρόδι σαν φάρμακο

Σύμφωνα με τον Γιατρό Εξαιρετικό Νεφρολόγο Και Μεταμοσχευτή Μάριο Πρική μαθαίνουμε περισσότερα για τις ιδιότητες του ροδιού.

"Μετά από μία πάρα πολύ εύστοχη και σημαντική ερώτηση ενός φίλου και ασθενή για το ρόδι μετά από μία πρόσφατη δημοσίευση θεώρησα σωστό να δημοσιεύσω την απάντηση μου για τους μεταμοσχευμένους ασθενείς και φίλους που θα πρέπει να ξέρουν το πιο κάτω:

Ο χυμός του ροδιού λόγω των πολλών θετικών επιρροών στην υγεία έχει τραβήξει τα φώτα πάνω του με αποτέλεσμα να έχει διερευνηθεί και στο αν επηρεάζει τα επίπεδα κάποιων φαρμάκων και ιδίως των ανοσοκατασταλτικών που χρησιμοποιούνται στην μεταμόσχευση οργάνων.

Υπάρχουν λοιπόν και ένα - δύο άρθρα με 2-3 περιπτώσεις μεταμοσχευμένων ασθενών που το tacrolimus τους ανέβηκε λίγο όταν κατανάλωσαν αρκετό χυμό ροδιού. Το ίδιο συμβαίνει και με το grapefruit όπως σίγουρα θα γνωρίζουν οι περισσότεροι. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος μεταμοσχευμένος απαγορεύεται να τρώει το ένα ή το άλλο, απλά όχι πολύ και αν το κάνει συστηματικά σε μικρές ποσότητες τότε απλά το επιπέδου του tacrolimus θα ρυθμιστεί με αυτά τα φρούτα στη δίαιτα . Επαναλαμβάνω ότι ο χυμός είναι το πρόβλημα λόγω μεγάλης συγκέντρωσης και ποσότητας και όχι ένα φρούτο το οποίο είναι ωφέλιμο και  Προςφέρει άλλα πολλά στην υγεία"

Το ρόδι είναι τροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και πηγή πλούσια σε δυσεύρετες φυσικές φυτοχημικές ενώσειςστοιχείων, ώστε να καθίσταται πολύτιμο στη διατροφή κάθε ανθρώπου. Τα ρόδια περιέχουν Μετά από μία πάρα πολύ εύστοχη και σημαντική ερώτηση ενός φίλου και ασθενή για το ρόδι μετά από μία πρόσφατη δημοσίευση στην σελίδα αυτή, θεώρησα σωστό να δημοσιεύσω την απάντηση μου για τους μεταμοσχευμένους ασθενείς και φίλους που θα πρέπει να ξέρουν το πιο κάτω:

Ο χυμός του ροδιού λόγω των πολλών θετικών επιρροών στην υγεία έχει τραβήξει τα φώτα πάνω του με αποτέλεσμα να έχει διερευνηθεί και στο αν επειρεάζει τα επίπεδα κάποιων φαρμάκων και ιδίως των ανοσοκατασταλτικών που χρησιμοποιούνται στην μεταμόσχευση οργάνων.

Υπάρχουν λοιπόν και ένα - δύο άρθρα με 2-3 περιπτώσεις μεταμοσχευμένων ασθενών που το tacrolimus τους ανέβηκε λίγο όταν κατανάλωςαν αρκετό χυμό ροδιού. Το ίδιο συμβαίνει και με το grapefruit όπως σίγουρα θα γνωρίζουν οι πλείςτοι αςθενεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος μεταμοσχευμένος απαγορεύεται να τρώει το ένα ή το άλλο, απλά όχι πολύ και αν το κάνει συστηματικά σε μικρές ποσότητες τότε απλά το επιπέδου του tacrolimus θα ρυθμιστεί με αυτά τα φρούτα στη δίαιτα . Επαναλαμβάνω ότι ο χυμός είναι το πρόβλημα λόγω μεγάλης συγκέντρωσης και ποςότητας και όχι ένα φρούτο το οποίο είναι ωφέλιμο και προςφέρει άλλα πολλά στην υγεία.

ΚΈχει υψηλά επίπεδα φλαβονοειδών και πολυφαινολών,  τα οποία είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά συνυφασμένα με την προστασία από τις καρδιακές παθήσεις και τον καρκίνο . Ένα ποτήρι χυμός ροδιού έχει περισσότερα αντιοξειδωτικά από ότι το κόκκινο κρασί , το πράσινο τσάι , τα βατόμουρα, ακόμη και από τα πολυδιαφημισμένα τα τελευταία χρόνια, cranberries (κράνμπερις).

Τα εντυπωσιακά κλινικά αποτελέσματα του ροδιού

Οι κλινικές έρευνες, που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, για να αναλύσουν τις ιδιότητες του ροδιού, έχουν αναδείξει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Τα σημαντικότερα, είναι τα εξής :

Αντιοξειδωτική, αντιογκική και αντιμυκητιακή δράση

Τα ρόδια περιέχουν ενός είδους ενώσεις που βρίσκονται μόνο σε αυτά και ονομάζονται punicalagins. Μόλις οι ενώσεις punicalagins εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος, διασπώνται σε βιοενεργό ελαγικό οξύ. To ελαγικό οξύ έχει αντιοξειδωτική δράση, ενώ λειτουργεί και κατά ιών και των βακτηριδίων. Αρκετές έρευνες επικεντρώνονται σήμερα στην τεκμηρίωση των αντιμεταλλαξιογόνων και αντιογκικών ιδιοτήτων του ελαγικού οξέως. Επιπλέον, το ρόδι περιέχει ένα ισχυρό φυτοχημικό στοιχείο που ονομάζεται γαλλικό οξύ. Το γαλλικό οξύ φαίνεται να έχει αντι-ιογενείς, αντιμυκητιακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες οι οποίες προστατεύουν τα κύτταρα από οξειδωτική καταστροφή.

Τα punicalagins παρουσιάζονται, επίσης, ως υπεύθυνα για την ιδιότητα του ροδιού να μειώνει τη χοληστερόλη , αλλά και για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και να αυξήσει την ταχύτητα με την οποία απομακρύνονται οι θρόμβοι από την καρδιά (αθηροσκλήρυνση). Έχει υπολογιστεί, ότι η συνολική αντιοξειδωτική ικανότητα του ροδιού είναι 2-3 φορές μεγαλύτερη, από αυτή του κόκκινου κρασιού ή του πράσινου τσαγιού.

Αρτηριακή Πίεση

Μία άλλη ιατρική έρευνα, σχετιζόμενη με το χυμό ροδιού, μελέτησε ασθενείς με σοβαρά προβλήματα  στην καρωτιδική αρτηρία. Τους χορηγήθηκε ένα ποτήρι χυμού ροδιού, κάθε ημέρα για ένα χρόνο . Στα αποτελέσματα, καταγράφηκε ότι όχι μόνο μειώθηκε η αρτηριακή πίεση των συμμετεχόντων στη μελέτη περισσότερο από 12% , αλλά υπήρχε ένα 30% μείωση της αθηροσκληρωτικής πλάκας . Αντίστοιχα, στο ίδιο χρονικό διάστημα, οι συμμετέχοντες που δεν είχαν λάβει το χυμό ροδιού, παρουσίασαν αύξηση της αθηρωσκληρωτικής πλάκας κατά 9%.

Αιμοπετάλια

Οι, ισχυρές αντιοξειδωτικές ενώσεις που υπάρχουν στα ρόδια έχουν δείξει ότι βοηθούν στη μείωση της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων και φυσικά χαμηλότερη πίεση αίματος, παράγοντες που αμφότεροι εμποδίζουν τις καρδιακές προσβολές.

Αντικαρκινική δράση

Τα ρόδια δεν κάνουν καλό μόνο στην καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία , αλλά έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλουν τον καρκίνο του μαστού, του προστάτη, του παχέος εντέρου, του δέρματος, τη λευχαιμία, ενώ εργαστηριακές μελέτες οι οποίες δεν έχουν εφαρμοστεί ακόμη στον άνθρωπο, δείχνουν ότι συντελούν στην πρόληψη αγγειακών αλλαγών που προάγουν την ανάπτυξη των όγκων.

Οστική μάζα – Κατάθλιψη

Ο χυμός του ροδιού περιέχει φυτοχημικές ενώσεις που διεγείρουν τη σεροτονίνη και τους υποδοχείς των οιστρογόνων, έχοντας με αυτόν τον τρόπο συμβολή στη βελτίωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και την αύξηση της οστικής μάζας.

Βιταμίνες

Το ρόδι είναι πλούσιο σε βιταμίνες (Α, C, Ε, φυλλικό οξύ), σίδηρο, κάλιο και φυτικές ίνες. Μάλιστα, ένα ρόδι καλύπτει το 45% των ημερήσιων αναγκών ενός ενήλικα σε βιταμίνη C και το 25% των ημερήσιων αναγκών σε φυλλικό οξύ.

Από όλα τα παραπάνω, αλλά και από τις δεκάδες μελέτες οι οποίες έχουν μέχρι σήμερα προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσουν την επίδραση του ροδιού στον ανθρώπινο οργανισμό, είναι σαφές ότι το ρόδι είναι ένα από τα πιο ισχυρά και θρεπτικά τρόφιμα για τη συνολική καλή υγεία και ευεξία. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι πιο σύγχρονες και επικαιροποιημένες δίαιτες που έχουν ως στόχο την υγιεινή διατροφή και την απώλεια βάρους, έχουν ως αναπόσπαστο τμήμα τους το ρόδι, συνήθως με τη μορφή χυμού ροδιού, που είναι και πιο εύκολα διαθέσιμος σε όλη τη διάρκεια του έτους. Η καθολική θετική δράση του στο καρδιαγγειακό, το νευρικό σύστημα και τη σκελετική υγεία, αλλά και η υψηλή περιεκτικότητά του σε βιταμίνες και θρεπτικές ουσίες, το καθιστούν ένα σημαντικό καθημερινό «φάρμακο», που μας προσφέρει η φύση.

Διατάξεις για την δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων

Παρακάτω θα βρείτε όλη την νομοθεσία στην Εφημερίδα της  Κυβερνήσεως για την επίσημη διαδικασία όσον αφορά τους δότες και τους λήπτες

http://psmn.gr/wp-content/uploads/2015/05/NOMOS-3894-.pdf

Τι είναι η Κρεατινίνη?

Dr Marios Prikis

Τι είναι η κρεατινίνη. Πότε αυξάνεται και πότε πρέπει να γίνεται η εξέταση της. Τι είναι η διήθηση του νεφρού (GFR) και ποια η σημασία του στην μέτρηση της λειτουργίας του νεφρού.

Πατήστε εδώ αν θέλετε να υπολογίσετε το GFR σας >>>https://www.davita.com/gfr-calculator/

Η κρεατινίνη είναι ένα αζωτούχο προϊόν του μεταβολισμού που παράγεται σε καθημερινή βάση και αποβάλλεται από τον ανθρώπινο οργανισμό. Η κρεατινίνη είναι ένα υπόλειμμα το οποίο δημιουργείται από τον οργανισμό κατά την δημιουργία ενέργειας στους μύες. Η φωσφορική κρεατίνη είναι ένα συστατικό των σκελετικών μυών, η οποία διασπάται για να προμηθεύσει σε ενέργεια τα κύτταρα, και έτσι δημιουργείται η κρεατινίνη. Η κρεατινίνη μπαίνει στην κυκλοφορία του αίματος και προωθείται προς τα νεφρά, για να αποβληθεί από τον οργανισμό μέσω του ουροποιητικού συστήματος.
Η φυσιολογική απομάκρυνση της κρεατινίνης από το σώμα προϋποθέτει την καλή λειτουργία των νεφρών, τα οποία λειτουργούν ως το απεκκριτικό φίλτρο των άχρηστων προϊόντων του μεταβολισμού.

Ο καλός μεταβολισμός της κρεατινίνης προϋποθέτει καλή κυκλοφορία και επάρκεια αίματος και καλή λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος, το οποίο δρα ως απεκκριτικό φίλτρο των άχρηστων προϊόντων του μεταβολισμού. Η καλή κάθαρση των αζωτούχων αυτών προϊόντων, προϋποθέτει καλή κυκλοφορία και επάρκεια αίματος και καλή λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος, το οποίο δρα ως απεκκριτικό φίλτρο των άχρηστων προϊόντων του μεταβολισμού.
Ο ρυθμός του μεταβολισμού, η μυϊκή μάζα, η διατροφή, η ηλικία, η πρόσληψη νερού και αλκοόλ, τα προσλαμβανόμενα φάρμακα, η θερμοκρασία, είναι στοιχεία που επηρεάζουν τα επίπεδα της κρεατινίνης. Η συγκέντρωση της κρεατινίνης στο αίμα, στο υγιές άτομο σχετίζεται λιγότερο με το ποσό των προσλαμβανόμενων πρωτεϊνών, συγκριτικά με την ουρία. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως πρόκειται για μικρές αυξήσεις που εύκολα αποκαθίστανται με τροποποίηση ορισμένων καθημερινών συνηθειών που σχετίζονται με το είδος των τροφίμων που καταναλώνονται και την ποσότητα των προσλαμβανόμενων υγρών.
Παθολογικές καταστάσεις που διαταράσσουν την ομαλή κυκλοφορία, όπως είναι η αιμορραγία, η διάρροια, o εμετός, ο διαβήτης, νόσοι της καρδιάς, η παγκρεατίτιδα, η υπολευκωματιναιμία, η αναφυλαξία, ορισμένα φάρμακα, σύνδρομα υπεργλοιότητας κ.α., προκαλούν αύξηση στην κρεατινίνη αλλά και στην ουρία.
Η αύξηση της κρεατινίνης πολλές φορές δεν έχει συμπτώματα, ειδικά όταν αναπτύσσεται προοδευτικώς. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι διαταραχές αυτές ανακαλύπτονται τυχαία σε check up.
Στα συμπτώματα όταν υπάρχουν, περιλαμβάνονται:

η εύκολη κόπωση,
η ναυτία,
ο έμετος,
η ανορεξία,
η μεταλλική γεύση,
η ευερεθιστότητα,
η δυσκολία συγκέντρωσης,
η αϋπνία,
οι διαταραχές μνήμης,
οι σπασμοί,
ο κνησμός,
η μείωση σεξουαλικής επιθυμίας,
οι διαταραχές εμμήνου ρύσεως,
ο πόνος στο θώρακα,
ο πόνος στην κοιλιά,
το μούδιασμα,
η αύξηση της αρτηριακής πίεσης,
οι καρδιακές αλλοιώσεις,
οι διαταραχές κατά την ούρηση.
Ο ρυθμός μεταβολής της κρεατίνης σε κρεατινίνη ρυθμίζεται από μια σταθερά, και περίπου το 2% της συνολικής κρεατίνης που περιέχει το σώμα χρησιμοποιείται σε καθημερινή βάση. Για αυτό και σε κανονικές συνθήκες, δεν υπάρχει πιθανότητα να αυξηθούν οι τιμές της, στην καθημερινή παραγωγή.

Κατά την διάρκεια της σωστής παθολογικής εξέτασης, τα στοιχεία από το ιστορικό, τα συνoδά συμπτώματα, ορισμένα σημεία από την εξέταση κατευθύνουν την διάγνωση και την θεραπεία.
Η εξέταση της κρεατινίνης είναι χρήσιμη σε πολλές περιπτώσεις, όπως:
Ως εξέταση ρουτίνας στον προληπτικό έλεγχο υγιών ατόμων, καθώς και στον διαγνωστικό έλεγχο των ασθενών που πάσχουν από οξέα ή χρόνια νοσήματα.
Σε χρόνιες παθήσεις, όπως ο διαβήτης, που επηρεάζουν τα  νεφρά, η κρεατινίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για την παρακολούθηση εξέλιξης της νόσου όσο και την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας.
Στην αξιολόγηση της νεφρικής λειτουργίας πριν από τη διενέργεια εξετάσεων, όπως η αξονική τομογραφία. Συχνά, στις εξετάσεις αυτές, χρειάζεται να χορηγηθούν φάρμακα που μπορεί να επιδεινώσουν κάποια προϋπάρχουσα νεφρική ανεπάρκεια.
Στην εκτίμηση των ασθενών πριν από την έναρξη θεραπειών που μπορεί να επηρεάσουν τη νεφρική λειτουργία (χημειοθεραπευτικά, αντιφλεγμονώδη κ.ά.).

Οι μετρήσεις κρεατινίνης, σε συνδυασμό με την ηλικία, το βάρος και το φύλο του ασθενούς, χρησιμοποιούνται στον υπολογισμό της σπειραματικής διήθησης των νεφρών, η οποία είναι μία διαγνωστική εξέταση για εκτίμηση της νεφρικής βλάβης.

Φυσιολογικές- ιδανικές τιμές
- Στους άνδρες = 0,7 – 1,4 mg/dL (71 – 115 μmol/L)
- Στις γυναίκες = 0,6 – 1,1 mg/dL (53 – 97 μmol/L)

Ο καλύτερος τρόπος εκτίμησης της νεφρικής λειτουργίας γίνεται με την εκτίμηση της διήθηςης των νεφρών η οποία δείχνει πόσα ml αίματος «καθαρίζονται» από την κρεατινίνη στη μονάδα του χρόνου. H διήθηςη είναι ενδεικτική του ρυθμού με τον οποίο το αίμα περνάει - διηθείται μέσα από τους νεφρούς και καθαρίζεται από τις διάφορες ουσίες. Μία χαμηλή τιμή υποδηλώνει διαταραχή της φυσιολογικής λειτουργίας των νεφρών.

Η διήθηση του νεφρού (GFR) υπολογίζεται εύκολα στο διαδύκτιο όταν κάποιος ψάξει για το GFR calculator.

Το GFR σε ένα φυσιολογικό άτομο είναι γύρω στο 100ml/min αλλά μειώνεται χρόνο με το χρόνο.